Voor de Labradorpost schrijf ik columns over Boris’ belevenissen.Deze is verschenen in de Labradorpost van Augustus 2022 

Teken.

Voor wij een hond hadden had ik er gelukkig nog nooit eentje gezien. Een teek.
Maar met honden kwam ook de teek in ons leven.
En ik kan er kort over zijn: wat een vieze beesten!
Zeker als je zo’n volgezogen beest tegen komt, oh báh!!
Ooit had onze dochter (die toen nog een peuter was) ineens twee van die beesten op haar lijf. We waren op vakantie zónder hond en zagen het toen we in het zwembad waren. Een behulpzame badmeester hielp ons gelukkig om de beesten te verwijderen. Ben je zonder hond op vakantie, kruipen ze op je kind. Bah!
Die avond stuurden we onze vrienden, die op ons vakantieadres op bezoek waren geweest, een berichtje over de gevonden griezels. En het zijn echt grote en stoere mannen, maar ze kregen beiden wel even de kriebels. Gelukkig werd er geen gesignaleerd. Ikzelf zette een reminder in mijn agenda een paar weken later, om te checken of er niks meer te zien was van die teek, en dat was gelukkig zo!

Boris heeft ze af en toe. Hier in het westen des lands komen ze niet zo vaak voor, maar als we op vakantie zijn des te vaker. Vorig jaar waren we op vakantie in Overijssel, en daar had ‘ie de ene na de andere teek op zijn lijf. Tijd voor rigoreuzere maatregelen, en zo togen we daar naar de dierenwinkel voor een tekenband. Teken-wegjaag-band is een betere benaming. Ik wil wel graag dat de teken wegblijven, maar niet dat Boris lichtgeeft in het donker van de chemische halsband die hij om heeft. Het ding dat we kochten was niet gruwelijk duur, maar wel veilig, en daar liep hij dus een hele zomer mee om zijn nek. Ik hou er niet zo van, de hele tijd iets om zijn nek. Hij kan eraan blijven hangen, afvallen en erop knagen, geen idee. Maar, eerlijk is eerlijk, het werkte wel want er werd maandenlang geen teek gesignaleerd.

Niet meer zo’n bultje voelen tijdens het aaien, wat dan zo’n  griezel blijkt te zijn. Mijn man is hier in huis de beste teken – verwijderaar, dus die wordt dan ingeschakeld.
In de afgelopen jaren hebben we al allerlei hulpmiddeltjes getest. Van een soort mini – koevoet, een gewone pincet tot iets in creditcard – vorm. De voorkeur blijft echter uitgaan naar de tick-key. Ik heb ze met het logo van mijn bedrijf erop, en er zwerven er een stel in huis, in portemonnees en aan sleutelbossen. Het is een plat, sleutelvorming dingetje met een gat erin. En mijn man is erg handig met dat ding.

Het komt helaas ook wel eens voor dat Boris een teek heeft op een heel onhándige plek. Op zijn wenkbrauw zat er laatst eentje, echt hoe krijgt ‘ie het voor elkaar… Boris is ook niet zo van het stilzitten, dus die verwijderen was een hele uitdaging. En zo toog mijn man met ‘m naar de dierenarts, maar die kreeg het ook niet voor elkaar. Boris kreeg een pil waardoor de teek er binnen 24uur zou afvallen. En alzo geschiedde. Van het beest is nooit meer wat vernomen…..
En als het goed is, is Boris ook de komende tijd niet ‘lekker’ meer voor teken. Heel fijn!

Boris is ingeënt tegen de ziekte van Lyme, maar toch wil je zo’n beest niet! Want naast dat ze enge ziektes kunnen overbrengen blijf ik het enge, vieze griezels vinden. Met die pootjes, of volgezogen als een soort grijs knikkertje. Bah!

Als we door het hoge gras hebben gewandeld checken we onszelf én Boris altijd even. Hij vind dat gekriebel en geaai wel lekker. Is er toch nog iemand die er blij mee is…